ერთ მშვენიერ რასაც ჩვენ ვეძახით საღამოს და რასაც რატომღაც არავინ ეძახის უდროობას, წამოგორდა მეზღაპრე მიჩინიო ტახტზე, მისი გაბრწყინებული თვალებით და ანთებული ჩიბუხით, და ჩვეულებისამებრ მოჰყვა ზღაპრის მოყოლას, ოღონდ ასეთის კი არა, ნამდვილის!ყველაფერი ისე იყო როგორც ოდითგანვე ყოფილა, ერთი უმნიშვნელო დეტალის გარდა. მიჩინიოს ზღაპარს იმ საღამოს ერთით მეტი მსმენელი ჰყავდა, ეს იყო დაკვირვებული, გაკვირვებული და ბადეგადაკრული შავი მეტალის ყური.
აი რისი მომსწრე გახდა იგი [გადმოქაჩე mp3]
Posts
No comments:
Post a Comment