გრძელი ზღაპარი ღრუტუნა ძიაზე

ეს ერთ-ერთი ჩემი უსაყვარლესია!

ორიგინალი აქ: http://rastaman.tales.ru/index.php?page=3&menu1=1&menu2=2&smenu1=1&inctext=7

მოკლედ, ღრუტუნა ძიაზე. არა, ნუ, ძალიან ცუდი ტიპი კი არაა, არა. ნარმალნი ტიპია, ტაკ სებე, დაჟე ლამის კაი ტიპი.. ერთის მხრივ. მარა მეორეს მხრივ, როგორ გითხრათ ძმებო, აბა.. კაროჩე, არა მეორეს მხრივ ხო გესმით არა?.. მოკლედ, ერთი მაგის.. მეორეს მხრივ! არა, იკაიფეთ პროსტა რა ბაზარია ცვეტში: ვეწევით ერთ სიგარეტს ერთად და ეგრევე იწყებს ბაზარს საჭმელზე, კიშკა ეხსნება, თან მერე როგორ! მე კიდე მქონდა ორი პური და იმან, იტოგში დაითრია დანა, ჭრის ხელიგულის ხელა ნაჭერს, იმასაც ოთხ ნაწილად და ერთი მეორის მიყოლებით აქრობს მუცელში. მერე იჭრის მეორე ნაჭერს, იმასაც ყოფს ოთხად, მაგის, და მიყოლებით ჰოპ! ჰოპ!.. და ფაფუ ნაჭერი. იჭრის კიდე ერთს, იმასაც, ბლიად, ოთხად, მაგის კაუჩუკის მანიკი კარგებიც, აქრობს კაროჩე... არა, ნუ როგორი ასატანია, ა? ხოდა, იტოგში, ვიღებ დანას, ვიჭრი ხელისგულის ტოლ ნაჭერს, ვყოფ ოთხ ნაწილად და როგორც კი ჰოპ! ჰოპ! - ეგრევე ვიჭრი მეორეს. მოკლედ, ნახევარ საათში 2 პური გავათავეთ. მერე მთელი საღამო ოთახში დავბოდიალობდით, ვითომ სკვერი იყო. აი, ამას ქვია რო სერიოზულად დავისწორეთ!

ხოდა, ღრუტუნა ძიაზე ეს ამბავი იმენნა მაგარი პრიკოლია. იტოგში, მოდის ძია სახლში მთელი ერთი ჭიქა გაურკვეველი წარმოშობის პლანით. ცოლი სადღაცაა, ნიტო დაქალთან, ნიტო იტოგში სადღაც კაროჩე. ხოდა, აი, მოვიდა სახლში, მიკეტა ყველა ფანჯარა, ფორტოჩკა და ერთი სიგარეტი მოწია მარტომ. მერე შეძვრა მაცივარში, დაითრია ბორშით სავსე ხუთ-ლიტრიანი ქვაბი, დაჯდა ტელევიზორის წინ ხალიჩაზე, დაიწყო რაღაცა ლოსტის თუ პრიზონბრეიკის ყურება და ჩისტა მექანიკურად ბორშის ჭამა.

მერე, კაროჩე, რაიონიდან ჩამოდის ღრუტუნას სიდედრი. ბინაში კი ისეთი ბოლია, გაზის კამერის ბანძი დედაც. და აი, ისუნთქა სიდედრმა დობრად მსუყე-მსუყე ცენტრები და ეგრევე უბედურად მოიწია. დარბის ბინაში, კედლებს აწყდება საწყალი და უცებ ხედავს ღრუტუნა ძიას. ის კიდე გდია დამხრჩვალივით გაბერილი, სისხლიანი ქაფით ტუჩებზე. სიდედრი იასნია ეგრევე იზმენას იკიდებს და რეკავს სასწრაფოში. იქ კიდე ეუბნებინ: ბებო, შენ არ იდარდო და ეხლავე მანდ გავჩნდებითო.

კაროჩე, მოდიან ექიმი და ექთანი.. ბოლი კი ისევ ისე დგას! და აი, მოკლედ, ეს ექიმი და ექთანი.. კაროჩე, უკვე კარიდორშივე დაენძრათ ორივეს! ხოდა, შემოსასვლელში დგანან ვეშოლკებთან, ვნებიანად უყურებენ ერთმანეთს, ხითხითებენ, ჩურჩულებენ, სამედიცინო ჩანთები უვარდებათ, მერე იღებენ და ისევ უვარდებათ. სიდედრი კი დგას დაძაბული და აზრზე ვერ მოდის ვაბშე რა ხდება. ისინი ეკითხებიან: ბებო, საჭმელი გაქ რამე? თორე დღეს არც გვისაუზმია საერთოდო. სიდედრმა ეგრევე რო გაუტრაკა: მე აქ საყვარელი სიძე მიკვდება, ესენი კიდე საჭმელიო! ისინი ეუბნებიან: ნუ იზმენდები, ბებო! ნუ იზმენდები! ეხლავე გაგირემონტებთ სიძეს, შენ კიდე მანამდე სამზარეულოში გადი და რამე საჭმელი მოგვიმზადე. თორე დღეს არც კი გვისაუზმიაო. აქ სიდედრი ხვდება, რო ზუსტად ასეა საჭირო და მიდის სამზარეულოში.

ცოტა ხანში, რაღაც დროის მერე გამოდის და ხედავს. აჰა! კაროჩე, ეს ექიმი იმ ექთანს პირდაპირ ხალიჩაზევე იმასუშვრება, ღრუტუნა კი წევს ისევ, როგორც იწვა. სიდედრი ფიქრობს: ნაბოზრები! მე კიდე ვწვალობდი, საჭმელს ვუმზადებდი, ეგენი კიდე ჩათლახი ვირიშვილებიო ეგენი! და ამ დროს მთელი სიცხადით იაზრებს, რო არანაირი ექიმები არ არიან ეგენი სინამდვილეში. და აი ასეთი აზრებით რეკავს პატრულში და ეუბნება: ძვირფასებო, ტკბილებო, მოდით ჩქარა, აქ ბანდიტებმა სასწრაფოდან ჩემი სიძე მოწამლეს, ჩემი გოგო მოიტაცეს, ეხლა მეც ყელს გამომჭრიან, ბინას გაქურდავენ და ყველას დახოცავენო. პატრულში პასუხობენ: გამოძახება მიღებულია, ეხლავე მოვალთო. მაშინ სიდედრი შედის აბაზანაში, კარს კეტავს და შემთხვევით იწყებს სარკეში ყურებას.

სარკეში კი გადის „ქარწაღებულნი“, ოღონდ მთავარ როლში თვითონაა. და აი, უღრმავდება სიდედრი ფილმს და გრძნობს, რო ტყუილად არ უცხოვრია და მისი მთელი სიცოხცლე ერთი დიდი გმირობაა. და რო აი ეხლა ყველა ბანდიტს ტარაკანებივით - ჩუსტით და უნიტაზში ეგრევე! იღებს პოლიჯოხს, შერბის ოთახში გარეთ და ყვირის: აააააააა!!

... არადა კარიდორში უკვე დგას ორი პატრული და იხსენებს, რატო და როგორ მოვიდა აქ. იმიტორო უკვე კიბეებზე გატოვები იყვნენ ღრუტუნა ძიას ცენტრებით. და აი დგანან და იხსენებენ, ვაბშე რას აკეთებნ ამ ბინაში. ამ დროს კი ვანიდან მორბის ვიღაც მოხუცი პოლიჯოხით. ხოდა, ესენიც მოდიან აზრზე, ბებოს გვერდზე წევენ და შედიან სამზარეულოში.

იქ კიდე ექიმი და ექთანი სხედან, ჩაის სვამენ და მოსიყვარულე თვალებით შესციცინებენ ერთმანეთს. კაკრას ცოტა ხნის წინ ჩაკლეს ღრუტუნას დაბიჩოკებული სიგარეტი და ეხლა ძალიან-ძალიან კარგად არიან. პატრულები პროსტა მექანიკურად ითხოვენ საბუთებს. ექიმი კი ეუბნება: რაის საბუთები? ჩვენ ხო ექიმები ვართ სასწრაფოდანო.

პატრულებს დაჟე გაუხარდათ: ო! ექიმები! პრომედოლი არა გაქვთო? ექიმი ეუბნება: რას ამბობთ, ბიჭებო? პრომედოლი მარტო რეანიმაციაშია, ჩვენ უკვე ერთი ექვსი წელია აღარ გვაძლევენო. მენტები ეკითხებიან: აბა საინტერესო გაქვთ რამეო? - მარტო დიმედროლი, ბიჭებო, მარტო დიმერდოლი. პატრულები ოხრავენ და ეუბნებიან: ჯანდაბას, რახან მეტი ცვეტში არაფერია, კეტამინიც არააო? ნუ, კეტამინიც თუ არა გაქვთ, პარკოპანი მაინც არაა? რამე ორი ტაბლეტკა მაინც, იმიტორო ჩვენ უკვე კარგად ვართ დილიდან და ეხლა პროსტა რო დავამატოთო. კაროჩე, ბაზარი იმით მთავრდება რო ექთანი იღებს ბაიანს და ორ-ორ კუბიკ დიმედროლს უჩხირავს ვენაში.

ხო, აბა. კაროჩე, ესეიგი ყველა იმენნა გაწეულია მაგარი. და სიდედრი, აი. სიდედრი კაროჩე, დგას და უყურებს ამ კინოს შუშის კარის მეორე მხრიდან. და ფიქრობს, რა ქნას საცოდავმა. ბოლო-ბოლო ხვდება რო ეს მთელი ბაზარი ერთი მაფიაა და ვერაფერსაც ვერ იზამ აქ. ღრუტუნაც იასნია რო იმათკენაა. კაროჩე, უნდა მისწეროს გენერალურ პროკურორს, დაიქირავოს ადვოკატი, დაიწყოს გამოძიება. და ამ ამბებით ისე იგრუზება, რო მექანიკურად ჯდება დივანზე და ნელ-ნელა იწყებს გენერალურ პროკურორთან საუბარს.

და აი მთელი ბროგადა გამოდის სამზარეულოდან რო ტელევიზორს უყურონ. აქ კიდე ზის სიდედრი დივანზე და სერიოზულად ელაპარაკება გენერალურ პროკურორს. მენტები ექიმებს ეკითხებიან: ეს ბებო ვაბშე საიდან გაჩნდა აქაო? ექიმები ამბობენ: წარმოდგენა არა გვაქვს, მარა მგონი თავიდანვე იყო ბინაში, მგონიო. პატრულები ამბობენ: პროსტა მოუსმინეთ რას ჭედავს! დანძრეული აქ საწალსო! ექიმები პასუხობენ: ჩვენ ფსიქიატრიკოსები არა ვართ, მარა აქ უეჭველი გასაგებია ყველაფერი. ფაქტია რო დანძრეული აქვს. მენტები ამბობენ: მერედა, აქ რას აკეთებს დანძრეული თუ აქო? ეს ხო უწესრიგობაა ცვეტში. თუ ასე დანძრეული აქ, იასნია რო ასათიანზე უნდა იწვეს. ეხლავე დავრეკოთ სადაც საჭიროა, რო მოვიდნენ და წაიყვანონ აქედან, თორე მაგარი ბესპრიძელიაო. და უფროსი პატრული აგზავნის უმცროსს ასათიანზე დასარეკად.

მერე მოდის სასწაფო ასათიანიდან, ბინაში შემოდიან ორი სანიტარი და ფსიქიატრიკოსი. უმცროსი მენტი ამ დროს უკვე ვეშოლკასთან თვლემს ტელეფონის ყურმილით ხელში. დანარჩენი სასტავი ზის ტელევიზორთან და ყველა თავისი საქმითაა დაკავებული. პატრული უკვე გაითიშა, სიდედრი გაითიშა, ღრუტუნა ისევ თავის ღორულ კაიფს იჭერს, ექიმი და ექთანი ზასაობენ და კაროჩე რა. ტელევიზორში კი ქართული ეროვნული პაპსას კონცერტი მიდის.

ასათიანის სასტავი ჩუმად იყურება აქეთ-იქით და იასევე ჩუმად ყველანი იწყებენ ცეკვას, ჯერ ნელა და მერე უფრო და უფრო. ბოლოს კი უკვე სიმღერითაც ყვებიან სამ ხმაში: სუულ ზევით ზეეეეევით, მაღლა და მაააღლაააა!

ამ ხმაზე იღვიძებს უფროსი მენტი და ამბობს: ო! კიდე ექიმები! პრომედოლი არა გაქვთო? ასათიანის კამანდა რაღაცას უზრდელურად პასუხობს. იმას ეგრევე უფუჭდება ხასიათი, იღებს დუბინკას და იწყებს თავის სტანდარტულ გატრაკებას: აბა, საბუთები, მოქალაქევ!

ასათიანელები ეუბნებიან: თან არა გვაქ, მანქანაში დავტოვეთ. ეხლა წავალთ და მოვიტანთო. მენტი კიდე: არსადაც არ წახვალთ, ჩემო ძვირფასებო! კაროჩე, ყველას გაკავებთ ორმოცდარვა საათით, სანამ ყველაფერს გავაიასნებთო. სანიტარები იწყებენ კონტრა-გაიასნებას: შეხედე რეალურად ყველაფერს, ჩევნ სამნი ვართ, შენ ერთი, თანაც რაღაც ნაგავით გაჩხერილიო. და ამ სითავხედის პასუხად პატრულს უცბად ეცვლება სახე, აძრობს თავის შავ პისტოლეტს და ყვირის: ადგილზე, ბოზებო! კედელთან ყველანი და ხელები თავზე, დროზეე!

და აი ამ დროს! მოულოდნელად ღრუტუნა ძია, რომლის არსებობაც ყველას საერთოდ დავიწყებული ქონდა ვაბშე. ხოდა კაროჩე, იწვა-იწვა და კაკრას მაშინ, როცა მენტი იარაღს იქნევდა, ტელევიზორი ღრიალებდა, საგიჟეთის სასტავს უკვე სერიოზული იზმენა ქონდა აკიდებული... კაკრას იმ მომენტში ისეთი გააკუა! ლამის ლუსტრა ჩამოაგდო! და ყველა ვინ ოთახშია, ეგრევე იწყებს ხარხარს! იცინეს ასე თხუთმეტი წუთი კაკ მინიმუმ, და გახდნენ ისევ ღვიძლი ძმებივით. კაკრას ტელევიზორშიც არაჩვეულებრივი გამოფენა დაიწყო და მიუსხდნენ საყურებლად ყველანი ერთად.

მარა ღრუტუნა, კაროჩე, ცვეტში ღრუტუნაა რა. ყველა პონტს აბანძებს, როგორც წესი. ხალხი კარგადაა, ის იყო ფილმის მუღამში შევიდნენ რო ესეც კაკრას კუების მუღამში შევიდა. თან ყარს, როგორც ერთი ვაგონი ლაყე კვერცხი. თანაც უკვე აიზმენებს ხალხს, რო საცაა უნდა ჩაიჯვამს. რა უნდა უყო მერე? ასათიანელები ამბობენ: მოდი, ვანაში დავდოთ, რო როგორც კი და ეგრევეო. მენტები ამბობენ, არა, ჯობია ვაბშე ბინიდან გავიტანოთ, რო აქ არ აყროლდესო.

შედეგად, მოდის საღამოს ღრუტუნას ცოლი სახლში და ხედავს შემდეგ რო კაროჩე, ღრუტუნა წევს კარის ზღურბლთან ფეხის ტილოზე, უკვე ცოტა ყაყიანი, მარა იგრძნობა, რო ეს მარტო დასაწყისია.

იასნია, რო ეს ამბავი ცოლს სულაც არ ახარებს. მართლაც, დებო და ძმებო, რა უნდა იყოს აქ სასიხარულო: ვზროსლი ვაჟკაცი კაცი წევს სახლის კართან თავისივე ტურტლში და ისე ყარს, რო გვერდზე ბინები რეალურ დროში იაფდება ეგრევე. ნუ, უყურებს ცოლი და ფიქრობს: უსინდისო! მე კიდე ამას ჩემი ცხოვრება დავუკავშირე. დედა ჯერ როდის მაფრთხილებდა, მე სულელმა კიდე არ დავუჯერე. და ამ მინორულ ნოტაზე შედის სახლში და ხედავს საკუთარ დედას დივანზე, მაგარ ცუდ დღეში და გათიშულს. ხალიჩაზე კი...

კაროჩე, ყველა უკვე გათიშული კია, მარა ვიდი მაინც შთამბეჭდავია. იკაიფეთ: ხალიჩაზე ერთ გროვადა ყრია  ოთხი ექიმი, ორი პატრული და ექთანი. იტოგში, ძილი ნებისა პატარებო.

ღრუტუნას ცოლი ერთი ორ წუთს უყურებს ამ ბარდაგს, მერე იღებს პოლიჯოხს და ჯაჯგურით ყრის ყველას გარეთ. თანაც რაღაცნაირად საქმიანად, უხმაუროდ, გინების გარეშე, როგორც საერთოდ იცის ხოლმე. წიპა თითოს პატარა უბორკა ქონდეს პროსტა. აღებს ყველა ფორტოჩკას და ცენტრების ნარჩენები იფანტება ატმოსფეროში, რასაც მიყვება ნახმარი ბაიანი, დიმედროლის ნარჩენებით, სამედიცინო ჩანთა, ქალის ტრუსიკი, პარტულის ორი ფურაჟკა და პატრულისვე იერიხო, ტანფოლიო თუ რა სიკვდილიც აქვთ ხოლმე. მარა ნუ, ამის ამკრეფი უკვე აღარავინაა. იმიტორო ყველა სტუმარი ეგრევე მოთავსთდა თავის მანქანაში და ქარზე უასწყაფესად მოტყდა... და ყველას ძალიან, ძალიან, ძალიან შერცხვა.