Tuesday, July 22, 2008

მოხუცები



უკაცრავად ცოტა ხანი რომ არაფერი მითარგმნია.. სამსახური, ბანკი.. ნუ, ხო აზრზე ხართ.

სამაგიეროდ, ეხლა მაგარი ზღაპარი იქნება, ასე ვთქვათ არა მხოლოდ რასტამანული ;)

ორიგინალი აქაა:
http://rastaman.tales.ru/index.php?page=3&menu1=1&menu2=5&smenu1=4&inctext=7
მოხუცები

იყო და არა იყო რა, ღვთის უკეთესი რა იქნებოდა, იყო ერთი მოხუცი ცოლ-ქმარი, ბებრები არა, მარა აშკარად მოხუცები. ხოდა, ცხოვრობდნენ იტოგში, ცხოვრობდნენ და გადაწყვიტეს ბინის დალაგება. ბინა კიდე პატარა კია, მარა მაგარი არეულია, სადაც გაიხედავ მოუწესრიგებელი და დასალაგებელია.

დასხდნენ დივანზე და ფიქრობენ: რითი დავიწყოთ ნეტაო. არადა ჯდომა მაგრად მოსახერხებელი სულაც არაა, აი წოლა კია მაგრად მოსახერხებელი, ხოდა იასნია რო წამოწვნენ. წვანან თავისთვის, ჭერს უყურებენ, რაღაცა ჯენის ჯოპლინს უსმენენ. ჭერზე კიდე მარშით მიდის რუკზაკიანი ტარაკანების ჩაწყობილი კოლონა, კუხნიდან ეგრევე ფორტოჩკაში.

ვახ, ჩემი! - ამბობს ბაბო. ნი ხუია სებე! - ამბობს პაპა. ტარაკანების კოლონას უკან მიყვება ვირთხების კოლონა სუმკებით და ტაჩკებით, ისინიც პირდაპირ ფორტოჩკაში. ვირთხებს მიყვებიან თაგვები, თაგვებს კიდე პატარა პოლცილელუკები, ყველანი ბარგით და იასნია პირდაპირ ფორტოჩკაში ისინიც.

აქ პაპა ბაბოს ეკითხება: დედაკაცო! სად მიდიან ჩვენგან ესენიო? ბაბო პასუხობს: ბერიკაცო! აბა მე რა ვიცი, არა ჯობია მაგათვე კითხოო?

პაპაც ადგა და კითხა. პატარა პოლიციონერუკები ერთ ხმაში პასუხობენ ყველანი: რა? არ იცით? იქ ხო ცირკი ჩამოვიდა! და ყველანი გადიან, დაჯე ფორტოჩკასაც იხურავენ ზურგსუკან.

პაპა წამოხტა ეგრევე დივანიდან, ფორტოჩკა გამოაღო, თავი გაყო და ხედავს რო თურმე ეს ყველა ჭირი პირდაპირ სახურავისკენ მიეთრევა, კედლის აყოლებით. მაშინ პაპა ბაბოს ეუბნება: მოდი ჩვენც ავიდეთ სახურავზე, რა იცი და მართლა ცირკია ჩამოსულიო?
ბაბო ეუბნება: არა. ცირკში ვაბშეტა რუკზაკებით არ დადიანო. მით უმეტეს ტაჩკებითო. უეჭველი სხვა რაღაცაა ჩამოსული.. დაჟე უფრო სწორი იქნება - ჩამოფრენილი. მარა ჩვენ იქ მოხვედრის შანსი მაინც არა გვაქვს, სხვენია დალუქულიო.

პაპა პასუხობს: ეგ მარტო ჩვენ პადიეზდში, გვერდითაში კიდე ბიჭებმა უკვე დირკა გააკეთესო. წამო ცვეტში, ვნახოთ რა ჩამოვიდა თუ ჩამოფრინდა თუ რაცაა კაროჩე, წამო ვნახოთო.

და აი, შედიან გვერდითა პადიეზდში, ადიან სახურავზე და იქ არაფერიც არაა! არც ცირკი, არც რამე სხვა და არც ვაბშე არაფერი. იდგნენ ცოტა ხანი, კეფა მოიქექეს, მერე ჩამოსხდნენ, მერე წამოწვნენ, არადა სახურავი თბილია, ცაში მზე ანათებს, ცხრათვალა, პატარ-პატარა ღრუბლები მშვიდად მიცურავენ. პაპა ბაბოს ეუბნება: კაროჩე, ორიდან ერთია რა. ან უკვე გაფრიდნენ, ან გლუკები გვაქვსო. ბაბო ამბობს: ისე, საინტერესოა გლუკები რას უნდა ექნა ნეტა, ჩვენ ხო უკვე ერთი თვეა არც კი მოგვიწევია რამეო?

პაპა ამბობს: შანსი არაა რო მე და შენ მთელი თვე არაფერი მოგვეწიაო. ბებო კიდე: ნაღდად გეუბნები, არ მოგვიწევია. ბოლოს შენ დაბადების დღეზე დავბოლდით კარგადო. პაპა კიდე: ხო.. მაგარი დავბოლდით მაშინო! მერე სიჩუმეა: წვანან, ჩუმად არიან და იხსენებენ. ცვეტში მაგრად დავბოლდითო! ისე, სხვათა შორის მაშინ სულ რაც გვქონდა ხო არ მოგვიწევია, ცოტა დარჩენილი სადღაც უნდა იყოს სახლშიო. აი წავიდეთ, დავალაგოთ და გამოჩნდება, დივანის ქვეშ ალბათ.. ან მაცივრის უკანაა ჩავარდნილი.. თუ თაგვებმა არ შეჭამესო.. ბლიად! რაის თაგვებმა, ჩვენთან თაგვი მისდღემში არ ყოფლა, მით უმეტეს ვირთხები და მით უმეტეს პატარა.. აჰა! აი გლუკი ეს იყო თუ იყო! მარა ნეტა რისგან გვაქო?

ბებო ამბობს: ვჭამეთ ალბათ რამე. გახსოვს, გუშინ რაღაც ახალი იოგურტი ვიყიდეთ.. რა ერქვა! ხო აზრზე ხარ, კალათბურთელი რო იყო, შავი, იტოგშიო. პაპა ამბობს: ეგ რომელი, როდმანიო? ბებო კიდე: არა, ეგ არა. მე იმაზე ვამბობ - გძელი ასეთი, შავი, დაკუნთული.. კაროჩე, პაკეტი დარჩენილი უნდა იყოს და ზედ წერებაო.

ჩადიან კაროჩე ბაითში, ნახულობენ ნაგავში და ამოაქვთ უკან იოგურტის პატარა ჭიქა. იქ კიდე წერია: მეჯიკ. ნუ, პაპა ამბობს: და კალათბურთი ვაბშე რა შუაშიაო? მეჯიკ ჯინსონი სხვათა შორის ფრენბურთს თამაშობდა, რო იცოდეო. შენი კალათბურთით კიდე მთელი თვე ვერ გავიხსენებდი შავ კალათბურთელს რა ქვიაო. ბებომ: ბერიკაცო! ნუ ბუზღუნებ. ჯობია ნახე, რა წერია აქაო.

უყურებს პაპა - ჭიქაზე კიდე წერია რო შეიცავს ჯადოსნური სოკოების ცოცხალ კულტურას. და სოკოცაა დახატული, კაი დამახასიათებელი ფორმით. აქ პაპა ამბობს: ტაკს! და სად ვიყიდეთ თუ იციო? და კაროჩე ხუთ წუთში ერთმანეთს ასწრებენ და სირბილით შედიან მაღაზიაში იოგურტის საყიდლად.

მაღაზიაში გამყიდველი ეუბნება, აღარააო და რაღაც უშნოდ იღიმება, თითქმის დამრგვალდა, ყურებს ათამაშებს, თავს 180 გრადუსით ატრიალებს და წელში იზნიქება. ბებო პაპას ჩურჩულით ეუბნება: მე მგონი ეს გამყიდველი კი არა კატააო. გადაიხედე ერთი დახლის უკან, კუდიც ხო არა აქვსო? პაპაც გაუყვა დახლს, ვითომ საქონელს ათვალიერებს, არადა კისერს იგრძელებს, რო გადაიხედოს დახლს იქით. გამყიდველმა ეს მანევრი შენიშნა და პატარა ტაბურეტკაზე ისე ჩამოჯდა, რო აწი ჩემ ფეხებს გაიგებ.

ამ დროს ბებომ გადაწყვტა სხვა მხრიდან მიუდგეს. ეკითხება კაროჩე: უკაცრავად, ხომ ვერ მეტყვით, თქვენი კატა რატო არა ჩანსო? გამყიდველი: იმიტო რო შევჭამე! და ეხლა თქვენც შეგჭამთო! და მოულოდნელი სიმსუბუქით, პირდაპირ ადგილიდან ხტება დახლს აქეთ. მოხუცებმა ჩისტა რეფლექსურად ნაბიჯით უკან დაიხიეს და ისეთი დაიყეფეს ორ ხმაში: ააავ!!!! რო გამყიდველმა მოულოდნელბისგან პირი დააღო და კაკრას ამ დროს პირიდან კატა გადმოუხტა და გარეთ გაიქსცა, საღსალამათი. გამყიდველი კი მაგრად დაიბნა და სხვა ოთახში დაიმალა. მერე იქიდან დირექტორი გამოვიდა და მოხუცები მაღაზიიდან გაყარა, არანაირი იოგურტი აქ არააო კაროჩე.

ხოდა, გამოდიან მაღაზიიდან, იქ კიდე კატა ზის, ელოდებას პონტში. აბა, ახალგაზრდებოო, ეუბნება, არც კი ვიცი როგორ გადაგიხადოთ მადლობაო. პაპა ეგრევე უტრაკებს: შენი ახალგაზრდები ვართ ჩვენ? ახალგაზრდები კი არა ცვეტში მაგარი ძველგაზრდები ვართო. კატა კიდე ეგრევე ხარხარს იწყებს: არ შემიძლია! ძველგაზრდებიო! გამაცინეთ! ჩავიჯვამ ეხლა სიცილითო! მოხუცი ეუნება: თუ გინდა ჩაიჯვი, მაინც ბებრები ვართ ნაღდადო.

უცებ კატა იღუშება და ეუბნება: იცით, რა, ძველგაზრდებო, მოდი ვაბშე გააჯვით! მინდოდა თქვენთვის რაღაც მეჩვენებინა, ეხლა კიდე არაფერსაც არ გაჩვენებთო. პაპა ამბობს: არ გვაჩვენებ და ნუ გვაჩვენებ, დარდი კიდეო. კატა კიდე: ხოდა არ ვიზამ. პაპა: ხოდა ნუ იზამ. კატა: ხოდა მოკეტე - გითხარი არ გაჩვენებ, ზნაჩტ არ გაჩვენებო.

კაკრას იმ დროს ახლოს მისეირნობდა ძაღლი. გაჩერდა, მოუსმინა ამ რიჟა ბაზარს და ამბობს: ხალხნო! კატას რა პონტში ელაპარაკებით, მაგათ ლაპარაკი ხო არ იციანო. კატა კიდე ამბობს: ჰმ, ძაღლებმა ხო იციან, რას ამბობო. ძაღლი ამბობს: ნუ, სხვა ძაღლების არ ვიცი, ზოგმა შეიძლება მართლაც არ იცის ლაპარაკი. არც კითხვა.და წვერსაც არ იპარსავს. არ ბანაობს და ტელევიზორსაც არ უყურებს. და.. მაიცა, რაც ვამბობდი? ა, არა აქვს მნიშვნელობა! ეს მაინც ვერაფერს განახებთ იმიტორო სინამდვილეში არც არაფერი აქვს საჩვენებელი, რიჟა პონტიაო.. მისი მხრიდან.

ამაზე კატა ფეთქდება: რას ქვია არაფერი მაქვს! აჰა და მიყურე - და აკეთებს სტოიკას ერთ წინა თათზე. ძაღლი: ჰეჰ, ეს ხო ფოკუსიც არაა! - და სტოკაზე დგება ესეც, მარა ყურებით. აქ კატა: ტოჟე მნე! - და აკეთებს სტოიკას კუდზე. მაშინ ძაღლი: გამაკვირვე რა! - და პირიდან აფურთხებს მეორე ძაღლს, ის კიდე ერთს აფურთხებს, ის კიდე ერთს, და აი ასე ფურთხება ფურთხებით მთელ ქუჩაზე მწკრივდებიან! მაშინ კატა პროსტა ერთი ნახევარი მეტრით გვერდზე ხტება, ისე რო თვითონ თან ადგილზე რჩება. ნახევარი მეტრის იქით გაჩენილი კატა კიდე ნახევარი მეტრით გვერდზე ხტება, ოღონდ თან ისიც ადგილზე რჩება, ნახევარ მეტრაში იასნია კიდე ახალი კატაა და ყველანი ერთად ყვირინ: კატები მრავლდებიან გამრავლებით! კატები მრავლდებიან გამრავლებით!

ნუ, ჩვენმა მოხუცებმა უყურეს ამ სირობას და მერე ბებომ თქვა: ერთი ამათიც! წამო ჯობია მაღაზიები დავიაროთ, ჯადოსნური იოგურტი მოვძებნოთო.

და წავიდნენ, და ყველა მაღაზიაში შევიდნენ და ყველა ვიტრინა დაათვალიერეს, და ნახეს ბევრი უცნაური და პრიკოლი რაღაც, მარა იმათში ჯადოსნური იოგურტი არ აღმოჩნდა. და არავინ იცის რამე, არავის უნახავს, არავის სმენია, ყველა პარტიზანივით ჩუმადაა. რაღაც სიჩუმის შეთქმულებაა პირდაპირ, ან მართლა არ იციან. რეალობა კიდე ირგვლივ ისეთი თხელია, როგორც პაპიროსის ქაღალდი, და მასში მეორე მხრიდან რაღაც გამოკრთის, ნიტო სხვა რეალობა, ნიტო ღმერთმა იცის რა. და ეუბნება პაპა ბებოს: მისმინე, დედაკაცო! მოდი გავხვრიტოთ რეალობა და იქითა მხარეს გავიდეთ - რა იცი და იქაურ მაღაზიებში კი იყოს ჯადოსნური იოგურტიო?

დადგნენ და დაიწყეს ხვრეტა. თავიდან თითით, მერე მუშტებით, მერე ფეხითაც ცადეს - რეალობა კიდე თხლი კია, მარა მყარია, ჩათლახი! ასე ადვილად ვერ გახევ! იქვე ხალხი დადის, მარა ყურადღებას არავინ აქცევს, ბოლო-ბოლო, ვის გაუგია ორი ბებერი რეალობას ხვრეტდეს. აი, პატრულმაც ჩაუარა, მარა წარბიც არ შეუხრია. ფსიქიატრმაც ჩაიარა, მარა არ დაინტერესდა ვაბშე: პრაქტიკაში ბევრად უფრო სერიოზული შემთხვევებიც ქონია. მოხუცები ბოლო-ბოლო დაიღალნენ და პატარა მდელოზე ჩამოსხდნენ, მერე ბებომ თქვა: ხო არ დავიკიდოთ ეს ჯადოსნური იოგურტი? მოდი, ჯობია ჩვეულებრივი ვიყიდოთ. და ვჭამოთ. მერე ბინა დავალაგოთ.. ისედაც კარგად ვისეირნეთო.

პაპა კიდე პასუხობს: კი, კარგი იყო.. ეხლავე, ეხლავე.. და ასე ნახევარ საათში დგებიან და კიდე ასე ერთ საათში, უკვე ჩვეულებრვიოგურტნაჭამები იწყებენ ბინის დალაგებას და სადღაც საღამოსკენ პულობენ პლანის ქისას, ორ მასტერკას, ერთ დიდ პაკეტ ტრუხა პლანს მალაკოსთვის და კიდე ბევრ ისეთ რამეს, რისი არსებობაც კი დავწყებული ქონდათ.
ხო, იოგურტი მეჯიკი სამი დღის შემდეგ ყველა მაღაზიაში გამოჩნდა. იყიდეს მოხუცებმა, გასინჯეს და არაფერი თითქოს. გემოთიც კი არ ვარგოდა.

7 comments:

Anonymous said...

"Про олдовых людей" - я угадал?

Ссылки на оригиналы почему-то не кликаются и копируются не полностью.

მიჩინიო said...

Верно! Не кликаются, потому что это не ссылки на самом деле, их почему-то blogger не понимает.. или я не понимаю что-то.

Anonymous said...

)))))) Развлекло )

Мич, а ты случаем отношения с медициной не имеешь? =)

Anonymous said...

вернее "К медицине"..


Что-то совсем я русский забыла...-_-

მიჩინიო said...

Имею, имею.. и к форуму имею, и тебя знаю даже.. по моему :)

Anonymous said...

Значит, я не ошиблась =))

Ммм.. Ну и ты кажеться тоже =))

მიჩინიო said...

Мы оба не ошиблись! Это нужно отметить новой сказкой! :)