Monday, July 7, 2008

მძინარე ჰიპიების მუზეუმი

მძინარე ჰიპიების მუზეუმი
(პირველი ჰიპიკური ამბავი)



ორიგინალი: http://rastaman.tales.ru/index.php?page=3&menu1=1&menu2=2&smenu1=1&inctext=2

წარმოიდგინეთ მიგდებული ბაითი, ძირითადად ბომჟები რო ყრიან ისეთი. კაროჩე, სახლი, ერთი ნახევარი დამწყვარი როა და მეორე ნახევარში ჰიპები ცხოვრობენ.

სექტემბრის ერთ საღამოდ სხედან ამ ბაითში ოთხნი და სვმენ ჩაის.. ჩაის სვამენ ანუ. მოდიან კიდე ორნი და ამბობენ, მოდი მოვწიოთო. ის ოთხი კიდე პასუხობს, იზვინი, მარა ჩვენ უკვე მაგრად ვართ და თუ გინდათ კუხნაში გადით და იქ მოწიეთო. ხოდა.. ეს ორნი გადიან კუხნაში და აკეთებენ ერთ მასტერკას ორ კაცზე. სამი ნაფაზის მერე ეგრევე იასნდება, რო ერთი მასტერკა ორზე მოოოშნად ბევრია რა! ამიტომაც, აბიჩოკებენ და გაზის ტრუბის უკან მალავენ ბიჩოკს.
ხოდა.. რა ხდება ეხლა? ა ხო, დააბიჩოკეს და მიდიან ჩაის დასალევად ისევ.. დიდი ხანი მიდიან იტოგში, ძალიან დიდი ხანი.. ბოლოს დაიღალნენ და გაითიშნენ!

იღვიძებენ ორმოცდაათი წლის მერე. გარშემო ვაბშე პოხუიზმია, ანარქია, Free love და полный лигалайз. ის ძველი ბაითი უკვე მინის ხუფის ქვეშაა. მოკლედ იღვიძებენ ტიპები, გამოდიან და პირდაპირ ცხვირებით ეტაკებიან ამ ხუფს. და ორივე თითქმის ერთდროულად ფიქრობს: ვახ, ნიხუიასებე! უკვე გარეკილები რომ არ ქონოდათ, უეჭველი გარეკავდნენ.

უცებ ამათ უახლოვდება კიდე ერთი ჰიპი და ეუბნება: ვიცი, ტეხავს, ძმებო, მარა ორშაბათი მძიმე დღეა. დღეს მუზეუმი დაკეტილია და ხვალ შემოიარეთო. ესენი კიდე პასუხობენ: ბრატ, რას გვაბოლებ, გუშინიდან აქა ვართ, რაის მუზეუმიო? ეს ახალი ჰიპი კიდე ეუბება, რაის გუშინიდან, 50 წელია აქ ვაბშე არავინ ყოფილა, ეს ცვეტში მუზეუმია, წინა საუკუნის არქიტექტურული ძეგლიო. მდაა.. ჯოგრები დაფიქრდნენ და კითხულობენ: კაი და მოფსმა აქ სად შეიძლებაო? (ხო, აბა სხვა რა უნდა ეკითხათ, მამენტ?). ჰიპი მბობს, წამომყევითო.

მიყავს იტოგში ტვალეტში, გზის პირას კიდე ისეთი პლანი იზრდება.. 3-მეტრიანი, მუშტისხელა გალოვკებით. ესენი ყლევდებიან, რა ბალახია ასეთი, ალბათ გალიდანააო. ისე, იმდენია, ერთი ცალი რო მოვტეხოთ, არ იქნება ურიგოო, იფიქრეს. ამ დროს თმიანმა ჰიპიმ ეგრევე გაშიფრა რასაც უურებდნენ და ეუბნება: ძმებო, იქნება დაბოლება გინდათო, ა? თორე ასე მქონია რაღაც ხრიოკი ადგილებიდან უნდა იყოთ.. თქვენ ვაბშე, ჩრდილოეთიდან ხო არა ხართო? ისინი ამბობენ, არა, კაცო, ადგილობრივები ვართ, მარა დაბოლება კი გვინდა, რაზეა ბაზარიო? ამ სიტყვებზე ჰიპი იღებს უკვე შეკეთებულ მასტერკას და ორივეს თითო პარავოზს ურტყამს. და ეგრევე მეორესთვის მეზადება, მარა ეს ორნი უკვე პატრონს ვეღარ ცნობენ, ორჯერ-ორი ხუთიაო. ჰიპი იცინის: არა, ცვეტში არა ხართ აქაურები, ეს ხო ორკაციანია, ნაშებისთვის, ამით მალაკოს ვხარშთავთო და ისე, მეჟდუ პროჩემ, ბოლომდე ეწევა იმ ტარიანს, თითქოს რაღაც ვინსტონ ლაითი იყოს.

მერე სტანდარტული პლანური ამბებია. ჩვენი ჯიგრები პა პოლნამუ ატორმუზებენ და ვაბშე რა ხდება აზრზე ვერ მოდიან. ეს ჰიპი მაგრა კაიფობს ამათზე, მარა გულში იმენნა შურს რო ასე მაგრა აბოლებს იმათ ეს პლანი. და აი მიდიან ჰიპის ბუტკაში,ისეთ პონტში სტაიანშიკად მუშაობს ტიპი. იქ კიდე ზის ძაან მაგარი გოგო, გამხდარი, იმენნა თეთრი, თვალები პამიდორივით.. მაგარი პრიკოლია კაროჩე. და ამბობს: აუუუ, რა მაგრები ხართ, იცი ვისა გავხართ? ორი თმიანი ჰიპი რო გვიწევს მუზეუმში იმათო. წვანან უკვე ნახევარი საუკუნეა პოლნი ანაბიოზში, და როგორ გამოუვიდათ არავინ აზრზე არააო. თუ გინდათ, წამო ვნახოთ, მაგრა იკაიფებთო. ესენი კიდე წამო, ასწორებსო და ყველანი ერთად მიდიან მძინარე ჰიპიების სანახავად.

ნუ, ეხლა იასნია ვერაფერსაც ვერ ნახულობენ, იმიტორო ვაბშე არანაირი ჰიპიები იქ არ არიან. ეს სტაიანშიკი თუ დარაჯი იზმენდება ეგრევე, როგორ თუ არა, დილას იყვნენ, სად გაქრებოდნენო? და უცებ ბინაში ყველა აზრზე მოდის ყველაფერის: ჰიპიებმა გაიღვიძეს! და აი, აქ არიან!

ამ ამბის აღსანიშნავად, ერთ ტარიანსაც ეწევიან და მიდიან ჩაის დასალევად. ამას მოყვება პატარა ინტერვიუ და ყველა იმ აზრზეა, რ მალაკოს მოხარშვა მშვენიერი აზრია.. ასეთი ამბავი არ აღვნიშნოთო? უფროსობას კიდე ხვალამდე არაფერი გავაგებინოთ, თორე მოვარდებიან ექიმ-პროფესორები, მაგრა გატეხავენო. დარაჯი ვიღაცეებს ურეკავს, ისინი ეგრევე ჩითავენ სგუშონკას - კაროჩე, პროცესი დაიქოქა.

საღამოს ყველანი წყალქვეშა ბაჭიებივით არიან - სხედან, ბუშტებს უშვებენ. შეიკრიბა მუზეუმში ასე თხუთმეტი კაცი, ერთი-მეორეზე უფრო სერიოზული, იმათში ჩვენი ჰიპიები არ ჩანან ვაბშე. და უცებ გრძნობენ - თითქოს გამოდიან ნელნელა, არადა არც არაფერია რო დააწიო. გადიან კუხნაში, ტრუბის უკან ეძბენ და აი ისიც, ბიჩოკი! ასადაც არ წასულა! ურტყამენ 1-2 ნაფაზს..

.. და იძინებენ ისევ 50 წლით.

3 comments:

Buddhuza said...

გია, ძაან მაგარია! გამო და ჩავწეროთ აუდიო ვერსია, თავის საუნდტრეკებით და დედის ტრაკებით :)

მიჩინიო said...

აუცილებლად! იდეებიც მაქ უკვე რაღაცეები :)

Anonymous said...

Au chai mominda
Turqulad momzadebuli, turqul chikebshi :)