იყო მოკლედ ერთი ჩინელი ბრძენი სახელად ჩუან-ძი. ხოდა ისიც მაგარ სახალისო და პრიკოლ ზღაპრებს ყვებოდა. მარა, აი წერა კი ეზარებოდა. მეო, ამბობდა, მკიდია, და ვისაც უნდა იმან ჩაიწეროსო. ხოდა, ერთ გენიოსს არ დაეზარა, ჩაიწერა ერთი ათი ზღაპარი და დაჟე წიგნად გამოსცა : ჩუან-ძის ათი ზღაპარი. ხოდა, მთელ ჩინეთს ისე გაუსწორდა! ერთმა იმპერატორმა დაჟე მთავრობის ადმინისტრაციის კრება მოიწვია და ეუბნება: ნახეთ, პარტიზანებო თქვენა, როგორ უნდა მუშაობაო! ვიცოდე ნეტა სად აბირჟავებს ეგ კაცი და ეგრევე ჩემთან ადმინისტრაციაში ავიყვანდი, თანაც პრემიერ მინისტრადო. შენ კი, ბებერო სირო (ეს, პრემიერ მინისტრს ეუბნება) გაგაჯმევინებდი ვაბშე აქედან თანაც პენსიასაც არ დაგინიშნავდიო. აი, ცვეტში, ავიღებდი და გაგაგდები, ჩემი დედა ვატირეო.ამის მერე ყველა მინისტრმა პრემიერ-მინისტრის ცოტ-ცოტა გაბრაზება დაიწყო, ვითომ ჩუან-ძიმ უკვე გაიგო ეს ამბავი და ეგრევე დედაქალაქისკენ წამოვიდაო. ხოდა, კოლეგავ, მოაწესრიგე შენი საქმეები, მალე ჩაბარება მოგიწევსო. მაზე პრემიერი ავარდა, მტრისას! დააყენა ფეხზე მთელი ჩინური ომონი, პარტულები განაწესა ყველგან, კომენდანტის საათი გამოაცხადა, ვითომ წესრიგის დაცვის პონტში. თვითონ კიდე საიდუმლო მითითება გასცა, დაიჭირეთ ეგ ბებერი მწერალი, ჩაუდეთ ბლომათ სუბოტექსი და ეგრევე სასამრთლოში, გაფაჩუნებაც რო ვერ მოასწროს ისეო. აი, ეს ამბავი კი ნაღდად გაიგო ჩუან-ძიმ და მიადგა პრემიერს პირდაპირ სახლში. აი ასე პროსტა, გაცდა ყველა პოსტს და მიადგა. მივიდა და ზარი დარეკა.
აღებს მოკლედ პრემიერი და კარში ძუან-ძია. დგას და ეუბნება: უფროსო, რა დღეში გაქ ნერვები? აი, აგერ ვარ, ა, ჩუან-ძი, ჩემით მოვედი შენთან. ოღონდ მაიცა, ეგრევე პატრულში რეკვა არ დაიწყო, ერთ ზღაპარს მოგიყვები, ფრინველ ფენიქსზეო.
იტოგში, ფეინიქსი რა. ძააან მაგარი ფრინველი. ნიტოშტო ბოინგ 602, არა, პირდაპირ მფრინავი ციხესიმაგრეა. ანდა ვაბშე ორი მფრინავი ციხესიმაგრე რო ერთმანეტზე დაადგა და კიდე ერთი თოთხმეტი ზემოდან. აი ასედ\თი უძაანძლიერესი ჩიტია, თანაც სულ ცეცხლითაა გაკეთებული. ცეცხლს ჭამს, ცეცხლს ჯვამს, ათასი წელი გაუჩერებლად დაფრინავს, მერ ნახევარი საათი ზის, ისვენებს და ისევ ათასი წელი დაფრინავს. ზეხმოვანი სიჩქარით! მერე ნახევარ საათს ისევ ჩამოჯდება, დაისვენებს და ისევ ათასი წელი კაროჩე. სადაც უნდა იქ დაფრინავს. მოუნდება აფრიკაში - მიფრინავს აფრიკაში, მოუნდება მთვარეზე - მიფრინავს მთვარეზე, უნდა პარიზში - ბაზარი არაა. კაროჩე, სადაც უნდა იქ მიფრინავს. მერე ნახევარ საათს ჩამოჯდება, დაისვენებს, კიდია მოშნად სად ჩამოჯდება, სადაც დაეშვება, იქვე ჩამოჯდება. ხოდა, ჯდება ერთხელაც მაგარ მურტალ ადგილას, მყრალი ნაგავსაწყრელის პირას.
ხო. იმ მურტალ-მურტალ ნაგავსაყრელზე ზის მურტალი-მურტალი განავლისფერი ყვავი და ნისკარტით ძიძგნის აყროლებული ვირთხის ლეშს. კაიფობს მოშნად: პირველმა დაინახა ეს ვირთხა, ეხლა სულ შეჭამს, ეგრევე ბეწვებიანად და ტყავიანად, მძღრენიანი ნაწლავებიანად და ინქნება მაძღარი სამხრამდე. აი, ასეთი ბედნიერი ყვავია მოკლედ. ამ დროს კი, გვრდზე ჯდება უძაანსერიოზულესი ფენიქსი. ყვავი თავსაც არ აბრუნებს, იმიტორო ვირთხას ვერ მოწყდება, ნამეტანი ეგემრიელება, მარა გრძნობს რო გვერდზე რაღაც სლიშკამ დიდი და საშიში რაღაც დაჯდა. ხოდა, ეხლა გადაწყვეტილების მიღებაა საჭირო, როგორღაც თავი ხო უნდა დაიცვას არა? და აი, დგება ვირთხაზე თავისი ბრჭყალებით, ბუმბულს ყალყზე იყენებს, მაგარ სტრაშნი სიფათს კერავს და ხმამაყლა ჩხავის: ვოეე ბლიად!! აბა დავაი გააჯვი ეხლავე ჩემი ადგილიდან, ბიჭო-ო!! ხოდა, უფროსო, გამიგე ხო?
პრემიერი კიდე ამბობს: რაღაც ვერ გავიგე, ჩვენში რომელია ფენიქსი და რომელი ყვავიო. ჩუან-ძი კიდე ეუბნება: მაგას ვაბშე მნიშვნელობა არა აქვს, ფენიქსი - ფენიქსია, ყვავი კიდე ყვავი. შენ მთავარია ნუ იძაბები და მშვიდად იძინე, არ მჭიდება შენი ვირთხა, გასაგებიაო?
და მოტყდა ისევე, როგორც მოვიდა, მიწამ უყო პირი თუ ცამ, ვერავინ გაიგო. პრემიერი ეცა ეგრევე ტელეფონს, დაცვა ფეხზე დააყენა, ქალაქი სამჯერ გადაატრიალეს ძებნაში და იასნია რო ვერ იპოვნეს: ფენიქსი ხო ფენიქსია და ყვავი კიდე ყვავი, რაც გინდა დიდი და გაბერილი იყოს.
Posts
No comments:
Post a Comment